Gökçe'ye mektup 3 Şiiri - Aslan Koyuncu

Değerli kardeşim can dostum benim
Mektubum gecikti biraz tembelim
Kalemim geç kalsa unutmaz kalbim
Bizim dikenimiz dost ele batmaz

Yine yakmış seni memleket hali
Savurmuş herkesi bir saman yeli
Destur diye sahip çıksa ahali
Fitnenin fücur’un takatı yetmez

Onur şeref sanki tatile çıkmış
Ceddini seveyim ceddine çekmiş
Akıllısı dursun bir deli memiş
Eşeği boyayıp babaya satmaz

Kaptan sağlam olsun şaşar mı rota
Oynanmasın artık hep yanlış ata
Bir düzen boğdurmuş Aslanı ite
Dibi delinmezse gemi yan yatmaz

Asalet ölçüsü olsa kişinin
Lezzeti yerinde olur aşının
Aksi halde ömrübillah başının
Sızısından geçtik ağrısı bitmez

Sahip çıkmadıkça kalem tutanlar
Fırıldaklar döner bitmez yalanlar
Geriye dönüp de dersi alanlar
Şekere bulanmış zehiri yutmaz

İnsanı kökünden söküp almışlar
Birliğini paramparça bölmüşler
Kendi ecdadına söver olmuşlar
Çınara muşmula aşısı tutmaz

Bana ne demenin zamanı geçti
Maymun bile artık gözünü açtı
Kırılan cevizler kırkı çok aştı
Bu yüzden Aslanın çilesi hiç bitmez

Hep ahkam kesenler bağırdı durdu
Hıyanet fırsatı buldu kudurdu
Ölçüyü adabı rafa kaldırdı
Bülbül yuvasında baykuşlar ötmez

Ben de senin gibi içten yaralı
Gönül dostlarına sormam nereli
İnan ki kendimi bildim bileli
Dostları anmadan bir günüm geçmez

Sevgili kardeşim derdimiz aynı
İnsan düşündükçe duruyor beyni
Eskiyi kazıyıp tamamen yeni
Yollar bulmadıkça bu böyle gitmez

Sohbeti özünden süzüp yazmışsın
Sıladan gurbete göçüp gelmişsin
Gönülde pişirip demi almışsın
Acı patlıcana kırağı tutmaz

Tevazu kabul de fazlası zarar
Yüreği yetenler hesabı sorar
dostun yarasını yine dost sarar
Arif olanlara tarif gerekmez