Gökçe Özer Şiirleri - Şair Gökçe Özer

Basit değildi aşk!
Bir güzelliğe bakmak hiç değildi
Derindi aşk!
Anlıyorum,
Hissediyorum,
Saçından topuğuna;can bulmuş bedensiz bir boyutum diyordu

Bir durdurup kendimi
Konuşsam kendimle
Ağrıyacak her yerim
Kırılıp paramparça
Döküleceğim ayağımın dibine
Gökçe Özer

Gün doğacak ve batacaktı
Koşmaya gerek yoktu hayatı
Ömürden hesapsızca giderken zaman
İyi gelecek olan
Az ya da çok
Yaşamaktı düşen payı

Bazen rüzgarın kapını çarpmasına izin vereceksin ki o ses seni kendine getirsin.
Gökçe Özer

Günün çelimsizliği çekilirken
Yorgun gözlerimizle başbaşa kaldığımız vakitlerde
Anaç bir gökkuşağı parçaları kuşanıyor sözlerin
Bir asır huzur
Bir ülke çocuk
Uçsuz bucaksız sen doluyorum

Şöyle düşünüyorum da
Galiba şair olmaya alıştım sana
Kapatıp gözlerimi kuruyorum bir masa
Bol turunculu bol yeşilli
Bakışlar uzun
Sözler kısa

Ayrıcalığı olan adamlar vardır
Sesini duyunca yüzünü yıkamış karnını doyurmuş üstüne bir de çayını içmiş olursun.

Ezildik cevizlerin altında
Sevmeyi değil acıtmayı sevdik
Dizdik sıraya
Bir sen bir ben
Bir ben bir sen
Geçti öyle ne dersem ne dersen

Yazıyı çıkarır hiç konuşmadan
Uyanığın rüyası
Titreşerek reddeder kulakları
Ve dökülür kaleme aykırı sesler
Yosunlu kaya oyuklarından
Yutkunarak gücenik yollar yankılanır

Çok zor anlatmak hele ki bazen gökyüzü kadar tuz doluyor içim /ve sen bir damla su aklımda /hadi çık bu kaostan /bu ıssız bakıştan /çöz bağladığın kelimeleri /tekrarla bizi /tekrarla bizi
Gökçe Özer