Bir liman
Gemileri fırtınalardan koruyan
Yalnız bir liman
Ara sıra uğrayan bir tek gemisi olan
Köhne bir liman
Alan razı veren razı
Güllük gülistanlıktı herşey
İkisi de memnundu bundan
Bir gün
Veren verdi başkasına
Eski alanlara
Saat tik tak ederdi eskiden
Her tik’ten sonra ve her tak’tan önce
O küçücük zaman biriminde
Mutlu hayaller kurardım
Seni beklerken
Kim doldurdu rüzgarın kadehine rakıyı
Estikçe dönüyor başım
Anason kokulu çocukluk hatıralarım geliyor aklıma
Babamın akşam sofrası
Aldığım ilk yudum
O acı...
İşte sonun en sonu...
İşte eski bir sonun
Yeni bir başlangıcı
Olmadığından olamadığından değil bu
Olmasını istemediğimden
Olabileceğine ihtimal vermediğimden değil
Üzüldüğünde bir tebessüm dudaklarına
İstediğinde hazineler ayaklarının altına
Üşüdüğünde sımsıcak bir ateş kalbine
Ve özlediğinde
Küçücük bir adım bıraktım önüne
Zehir zincirlerle bağlıydım geceye
Saçların kızgın Ağustos güneşi
Alev alev yanıyordu önümde
Ne gözyaşlarım ateşi söndürebiliyordu
Ne de ateşin gecemi
Gidiyordun
Bu son olsun
Kendi ayağımla gelip huzuruna
Gözlerinden dinlediğim hakaretlerin
Yüzüme söyleyemediklerinin sonu olsun
Son olsun bu defa
Bir hiç uğruna kendimi hiçe sayıp
Ilık bir yaz akşamı
Gözlerim kapanıyor
Aşkına uyuyorum
İçimde
Yaramaz çocukların seslerini duyuyorum
Ağlıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!