Gökçe kızlar
Dilsiz bir uçurumun dibinde
yılda bi kez bir çiçek açar
gölgesi kalır bütün bir yıl
çağlayanla komşudur uçurum
yükseklik korkusu sarar su perilerini
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Galiba bir efsaneden söz ediyor şiir...
Nerededir, neresidir orasını bilmesem de, sanki Kaz Dağları canlandı gözümde...
Anadolu zengindir bu anlamda.. Hemen her yörenin bir 'Gökçe Kızı' vardır... Belki kavuşamamışlığın, belki de baskılanmış sevdaların ruhunu canlandırır...
İşte o uçurum ve şelale.. Oluşan gölde her sabah yıkanan ve yılda bir kez açıp, bütün yıla kokusunu veren çiçekte yaşayan da öyle biridir...
Ama şiire dökülüşü her zamanki güzellikteydi.. Tebrik ederim Nimet Hanım..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta