Gökçe Şiiri - Murat Yıldırım

Helal et hakkını kahrı güzelim
Elinden bir tas su içmedi gönlüm
Hilale vuruldum yıldıza doydum
Bir Gökçe sevdaya kanmadı gönlüm
Al’dan başka renge yanmadı gönlüm

Kundaktayken kan verdiler iç diye
Kulağıma okudular öç diye
Pusat’mı gürz’mü ok’mu seç diye
Bir Gökçe sevdaya kanmadı gönlüm
Al’dan başka renge yanmadı gönlüm

Yar belledim yaren diye tayımı
Namus gördüm okum ile yayımı
Zindanda geçirdim kırkbeş ayımı
Bir Gökçe sevdaya kanmadı gönlüm
Aldan başka renge yanmadı gönlüm

Tulparın yelesi rüzgar emerken
Menzilimde cihan varken can varken
Dağlar hududuma gem vuruyorken
Bir Gökçe sevdaya kanmadı gönlüm
Al’dan başka renge yanmadı gönlüm

Oguz atam boy boyladı çağları
Aşkın ateşiyle deldik dağları
Işığıyla aştık karanlıkları
Bir Gökçe sevdaya kanmadı gönlüm
Aldan başka renge yanmadı gönlüm

Börteçine omuz verdi kavgama
Gökler aminnnn desin kızılelmama
Uçta Cenk sesine tutkundur amma
Bir Gökçe sevdaya kanmadı gönlüm
Al’dan başka renge yanmadı gönlüm

Bir nida duyulur keskin ve kat’i
Parçalar geceyi kılıç sesleri
Gülerek toprağa düşer kimisi
Bir Gökçe sevdaya kanmadı gönlüm
Al’dan başka renge yanmadı gönlüm

Gönül hanem gurbet diye göründü
Müntezirim yad ellere sürüldü
Dilim yetmiş iki renge büründü
Bir gökce sevdaya kanmadı gönlüm
Al’dan başka renge yanmadı gönlüm

Ve Gökçe omzunda asırlarca yük
Öyle bir gökçe ki yükünden büyük
Gökçe’nin düşüne sağırdık kördük
Bir Gökçe sevdaya kanmadı gönlüm
Al’dan başka renge yanmadı gönlüm

29/05/2025
mrtyldrm