hiç tutulmayacak bir söz geçer içimden
senin siyah-beyaz görüntülü yokluğunda
ay tutulması soğukluğunda
güneşi tutmak gibi,
seni görmeden yaşamak gibi
daha fazla yaşlanmasın diye gözlerim
her şeye alışıyor insan
yokluğuna…
sensizliğe…
yalnızlığa bile alışıyor
türküler bile acıtmaz oluyor eskisi kadar
merhaba sevgili
bak son bahar son kez gelmiş sen dönüp arkanı giderken
gökte ay var bu akşam,ben varım
yıldızlar var, yağmur var
her şey var, herkes var
varlığı yadsınamaz faili meçhul bir cinayet var
Hasret gelip öylece yerleşmiş senin kalbine
Geldikleri gibi gitmezler iyi bilirsin bizim buraların aşkları…
Yürekte saklanır bir sürü söz verilemez şahsın kendisine
Bu bizimkiler sahibinden habersiz sevda
Kısa bir dans...
Uzun bir hasret.
bu limanda hepimiz umut yolcusuyuz
ve üzerimizde büyük bir yük
yalnızlık...
yalnızlığımız...
kimimiz erken gelmişiz
bu kadar mı zordu
bir aşkı beraber yaşamak
beraber gülmek,
beraber ağlamak
bir sabah seninle uyanmak
bu kadar mı zordu
sözler gelip yürekte düğümlenmiş
bu gözler sensizlikle mühürlenmiş
ne fark eder artık “hangimiz daha çok sevmiş”
bu beden başka tende demirlenmiş
(haziran 2005)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!