Gök Yüzünden Yazılan Şiir

Bu duygular sana çok uzaktan sevdiğim.
Boş kağıtlar dolu önümde,
ve gözlerinin rengini yansıtan loş bir ışık altında,
sensizliği yazmak çok zor.
Aslında uçaktan,
Birkaç satır dizmek istedim ela gözlerine.
Son kez uzağa gidiyorum senden.
Resmin elimde,
cam kenarında gök yüzündeki bulutlardan,
şekiller çıkartmaya çalışıyorum.
Güneş öyle parlak ki,
senin ışıltını,gözlerinin buğusunu bana getiriyorlar.
Gökyüzünden ilk şiir bu sana yazılan.
İçimde şarhoş duygular yüklü.
Rüzgarda bile seni çekerken içime,
gökyüzünde ilk özlemimdi bu ela gözlerine.

İstanbula aşıktım sen varsın,
sen yaşıyorsun diye.
Marmaranın hırçın dalgalarına kızgındım,
bana gidişimi hatırlatıyor diye.
Ve muhteşem ihtişamına aşıktım boğazın,
senin casaretini ve güzelliğini anlatıyor diye.

İlk kez uzak değildim sana.
seni bırakıp giderken uzağa,
kalbi paramparça edilmişliğim yoktu üzerimde.
Hislerim anlamsız duygusal dı,
ama seni bu sefer bıraktığım yerde bulacağımı biliyordum.

Beni uğurlarken uzaklara,
gözlerinin yaşına daldım.
Duygulandım.
Ela gözlerine bakarak ağlayamadım,
ama ellerini bırakıp uçağa bundikten sonra,
daha fazla göz yaşlarıma engel olamadım.
Resmini elime aldım,
işaret parmağımla resmine dokundum,
ela gözlerine,
kan kızmızı dudaklarına dokundum.
Dayanamadım çocuklar gibi yine ağladım,
ama o ela gözlerine bakmaya hiç doymadım.
Bu sana gök yüzünden yazılan ilk şiirim dünyam.
Bu son ayrılık rüyam,
bu sensiz ilk yolculuk sevdam.
Bodruma giderken yanı başımda idin.
Ellerin ellerimde,
o beni öldüren ela gözlerin gözlerimde idi
şimdi o gözlere döneceğim
ve bir daha asla bırakıpta gitmeyeceğim.