Gök, Yüzünde Şiiri - Enis Çetin

Gök, Yüzünde
Bulutlar sardı hüzünlü yağmur taneciklerini.
Bu sabah gün yok ufuktan.
Hıçkırdığım dizeler düzüldü gökyüzüne.
Bilemedim ben kötüyü hep işledim sevilen günahları.

Mısır’daki güneşti çarpan yüreğimi beklide.
Gökkuşağı, gökyüzünden vazgeçti.
Keşkelere sığdıramadım seni.
Ellerim ıssız tutamıyorum başka teni.

Tek tesellim ‘’Yüzyüzeyken Konuşuruz’’ bazen de ‘’Bağzı Şeyler’’
Giden mi kalanı kaybetti bu şehirde.
Yoksa Kadıköy mü ayırdı bizi.

Artık kimse inanmıyor.
Gözyaşlarımda boğuldum.
Artık kimse geçmiyor.
Buğulandı göz kapaklarım.

Bizi yendiler.
Uçurum kıyısındayız.
Burası çok soğuk, üşüdüm.
Sarılman gerek.
Yenildim düşmanlara kılıçları sert.
Kalkanım yoktu.
Düştüm derinlere.
Tut ellerimden.