Gök'yüzü'm'e Şiiri - Sümeyye Kaya 2

Maviliklere dalarken gözlerim
Kim bilir kaç mısra tükettim
Yaz'ı bahara erdirdim de
Seni şiirime dert edemedim
Dindin güneş ardından
Ben miyim yağmuruna sığınan
Yanarsam rüzgarında, tutunacağım mevsimlik buluta
.
Ben bir nâr'la dolu yürekteyim
Serinlikle doyulur mu bilemeyenim
Ederince yalnızım, kadarınca kalabalık yüreğim
Yağmurunun bir yaşı da ben olup
Bir sevdiğimin gönlüne değmek istedim
Maviliklerine kattım turuncu gün batımlarını
Batışını çok izledim de, doğuşuna güç getiremedim
Eşlik ettim bakışlarımla,
Kuşların bile özgürlük takınıp, ulaştığı son noktaya...
.
Sen doluyorsun şimdi gök, göğsüme...
Gürültünle.
Yeryüzünden çekip al haykırış dolu rüyaları
Sen, her tonun aşkı
Sen, her rengin varlığı
Sen, her mısramın aslı
Sen doluyorsun içime
Özgürleşiyorum başımı sana çevirdikçe
Gök yüzünde, gök üstümde.
Işıkları donatan karanlığın içine
Koyulaşıyorken akşamüstlerin
Ben geceyi karşılıyorum serin yürekle
.
Adım adım gelişini kutluyor sevincim
Solmazsın, pas tutmazsın, tükenmezsin...
Belki de hiçbir zaman bitmezsin.
Genişsin, en az şiirle dolan yürekler kadar
Yaşamın, bir parça kalem uçlarında
Her mevsimini ağırlayan kağıdımda
Ben en çok ilkbaharı severdim.
Tutacağım bir ucun yok ama tutunacağım umudum çok..
Sonsuzluk doldur içime, özgürlüğü kavuştur mavi'ye
.
Oldum olası seni severdim
Şimdi cesaret yüklendim
Seni şiirime konu edindim...