Gök yüzü Şiiri - Abidin Sevgili

Pencereden gökyüzüne bakıyordum
birden gökyüzünü kara bulutlar sardı
şimşekler birbir ardı ardına çakıyordu
kalkmak istedim dizlerim tutuldu birden

o an içime bir burukluk sardı
o bulutlar boşu boşuna sarmadı gökyüzünü
biliyordum kötü birşey olmuş içim yaniyordu
bulutlar gökyüzüne yazı yazdılar

sevdiğin kız nişanlanmış diye yazı yazdılar gökyüzünde
gözlerime inanamadım ayaklarımda derman kalmamıştı
pencerenin önünde çöktüm yere hıçkıra hıçkıra ağladım
nasıl nasıl olur böyle birşey ama olmuştu nişanlamıştı

o günden bu güne hep ismini sayıklıyorum
şimdi benden eser kalmamış kuru bir dal gibi
rüzgarla savruluyorum, ismini duyduğumda
sanki içime bir hançer saplanmış gibi

o kadarki özlemini duyuyorum
içim parçalınmış yaralar içinde kalmış
tek başımayım bu yaraları kimse ileştiremez
ölünceye dek bu yaralarla beraber olacağım.