Gök Yüzlü Prenses ve Köylü Çoban

Yıldızlar arası memleketin birinde
Otururmuş prenses görkemli yerinde
Gök yüzüne düşmüş bir gün elem
Sormuşlar halini etmezmiş tek bir kelam
Meğer prenses görmüş bir gün köylü çobanı
Çıkıverecek gibi olmuş sol yanı
Çoban da meğer beğenmiş prensesi
Ama çekinmiş hiç çıkmamış sesi
Prenses sevilmediğini düşünmüş
Geceler boyu ağlamış üzülmüş
Kahinlere fallar açtırırmış
Durmadan istikbaline baktırırmış
Prenses bir gün gidivermiş ormana
Dönüşte denk gelmiş köylü çobana
Oracıkta arkadaş olmuşlar
Ara ara orada buluşmuşlar
Yine buluştukları bir günmüş
Prenses çobana dönmüş
İstemiş çobandan meyve toplamasını
Çoban gitmiş eline alarak kamasını
Birden çobanın eli kanamış
Prenses çok üzülmüş saracak bir şey aramış
Sarmış çobanın elini bulduğu bir bez parçasına
Sarılmışlar birbirlerine son kez yaşarmışçasına
Prensesin tüm hüzünleri bitmiş
Yüzündeki acı ifade yitmiş
Çoban koymuş hayatının ortasına prensesi
Onun gülüşüyle ısınmış nefesi
Mutlulukları kıskandırmış göğü
İmrenmiş kuzey, güney, batı ve doğu
Güneş batmış oldukları yerde
Mutlu olmuşlar hayatın daim olduğu yerde
Artık onlar için ölüm yoktur
Onlar için dönüm yoktur...