Gök Yere İnmeli Şiiri - Aslı Demirel

Ah ah
O yeşil gözlerin masumiyetinde yıkanmak vardı şimdi
Gökyüzünde dolaşan kuş kanadı misali
Çırpınan ellerinin sıcağında ıslanmak
Tenine dövme tadında yapışmak
Yapışıp kalmak kimselerden korkmadan
Sana has bana özel günlerde bahar dansı
Hayalden öte geçmeliydi
Ve karanlığa bürünmüş seslerime geçitler vermeliydi

Herşeyden çok herkesden gerçek olmalıydın
Sabahın ayazına açtığımda camlarımı
Tenimi yakarcasına sen dolmalıydın
Duyduğum her hüzün yakılı nağme
Bedenimi unutturup ruhuma
Ayaklarımı kesip yerden
Zamanı sensizlikle vurmamalıydı
Uzandığında bakışlarım ufuklara
Gök yere inmeli
Yanıbaşımda nefesin olmalıydı

Uğultular toplar oldum şen gönlüme
Her düştüğünde başım eşiğine
Kısacık anlara razılık
Gittikçe kısalan anlardan yok oluşlar peydahlı artık
Yine de gel
Yine de değsin bakışın özlemlerime de
Her terkten sonra
Canımdan vazgeçişlerin dağlayışını anla

Gözüme ışık
Sözüme akış
Özüme alazsın diyerek
İstiyorum seni hakkımdan öteliğini bilerek

(26 04 2008)