Gök Verdiğinde İnsan Sevdiğinde...

gök...
bir avucunda yıldızlarını
bir avucunda denizlerini
tutuyor...
yıldızlarını,
denizlere serptiğinde
menevişler gönülleri sarıyordu...

gök...
bir avucunda rüzgarlarını
bir avucunda bulutlarını
tutuyor...
rüzgarlarını,
bulutlara kattığında
damlalar gönülleri yıkıyordu...

gök...
bir avucunda güneşlerini
bir avucunda topraklarını
tutuyor....
güneşlerini,
topraklara verdiğinde
çiçekler gönülleri kaplıyordu...

gök,
verdiğinde...
insan,
sevdiğinde
sınır tanımıyordu...!

Fikret Turhan-Yalova,
01.07.2014