Gök ve deniz Şiiri - Tanju Çubukçu

gök ve deniz;
ancak ufukta birleşirler.
gök ve deniz gibiyiz biz de...
ne kadar koşsam da,
varamam kavuştuğumuz o ufka.
ama o ufuk hep oradadır,
umuttur, yoldur vuslata.
hiç eksilmez, bitmez.
her gün yeniden koyulmaktır yola...

gök ve deniz;
gece olunca kavuşurlar birde.
gök ve deniz gibiyiz biz de...
gün battığında, solduğunda,
aydınlığın yenildiğinde karanlığa;
ne renk kalır ne ses.
ne siyah, ne de bilinir beyaz.
el ayak çekilir,
göz görmez, kulak sağır.
gümüşte bir, bakır da...
artık kıymeti kalmaz,
varlığın da yokluğun da...
her şey, ama herşey;
istesek de istemesek de,
bir olur yalan da olsa.
o karanlık, yolun sonudur...
işte o zaman sevdiğim;
olsan da bir, olmasan da...