Gök Toprak ve Mavi Şiiri - Feyzullah Evcil

Yine merasime hazır yalnızlık benim için.
Seviyor beni..
Bir orkestra tutmuş üç kişilik.
Üzülmemem için...
Bir tak kurlmuş altından geçeyim diye.
Sessiz çalıyorlar.
Anlıyorum onların melodilerini...
Gök,toprak ve mavi adları....
Arkadaşlarım.
Sığınıyorum onlara yine bu gece...
Seviyorum sözcüğünü anlamayanın senfonisini dile getiriyorlar sessizce.
Bende;
Kaytan bağlı döndüreğimi yere çarpıyorum öfkeyle..
Benim sevdiğimin etrafında döndüğüm gibi,
Dönüyor.
Ne güzel..
Sonra döndüreğimin kabarası kopuyor yere vurulmaktan.
Aynı benim gibi.
Kalbimden sökülüp atılan sevdam,
Yalpalıyor.
Ve bir taşa çarpıp onlarca parçaya bölünüyor.
Toplayıp bir araya getirmeye çalışıyorum...
Ve hazan rüzgarına feda ediliyor sevdam.
Rüzgarla birlikte uçup gidiyor elveda demeden.
Elveda demeden.
Daha iyi degilmi?
Bende yalnızlığın senfonine sığınıyorum,
Bazen gökteyim.
Bazen toprakta.
Bazende mavideyim.
Kaderim bu neyleyim.

01 temmuz pazar2012
02:21