Lizbon’da
karaya çıktığında,
gök mavisi gökyüzü ve gül kızılı gül,
beyaz alçı ve altın,
kiremitten taçyaprakları,
evler,
kapılar,
çatılar,
limon altınının püskürtüsüyle
pencereler,
gemilerin denizaşırı mavisinden yapılmış.
Karaya çıktığında,
bilmiyorsun,
pencerelerin ardında saklandıklarını,
iyi ve doğru konuşan
hüznün gardiyanlarının
seni gözetlediğini
bilmiyorsun,
fakat sürer gardiyanlar mahkûmları adalara
ve sessizlikle mahkûm eder onları,
gölgelerden dörtlüler gibi
kaynaşarak
yeşil camların altında,
mavi dağların arasında,
ilkbaharın gereksiz kornası altında
gardiyanlar
kovalar Portekizlileri:
toprağı kazır gardiyanlar
ve seçer adamları karanlık için.
Pablo Neruda
Çeviren: İsmail Aksoy
(“Üzümler ve Rüzgâr”dan, 1954) .
Kayıt Tarihi : 22.8.2006 15:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!