Gök Mavi Sevda Şiiri - Osman Öcal

Gök Mavi Sevda

Gönül secde kılıp ahu zar etmez,
Bülbül nikâhından kıyayım desen.
Yılkı atı gibi kement kar etmez,
Derbent kalasına koyayım desen.

Kendine hakandır kendine köle,
Ağrıtmaz düşünü kısrakta yele,
Dağlayıp odunda döndürür küle,
Şal üstünde sarı oyayım desen.

Yanıp kavrulurken aşk ataşında,
Bir güzel eylemez çeşme başında,
Dünya tokmak olsa sofu taşında,
Ezdirmez başını soyayım desen.

Zifir karanlıkta kovalar tanı,
Dolansa ardında asrın sultanı,
Duruşu Beyrek’tir çiçeği Banı,
Boz aygır kesilir yayayım desen.

Ilgın gölgesinde sinek bunarken,
Bir yan alazlanır bir yan donarken,
Bahtı Volga gibi kızıl kanarken,
Bir Tuna kesilir yuyayım desen.

O gönül ki kundağından kapanı,
Söküp atar koyağında kurt kanı,
Dağlardan dağlara börklü civanı,
Sürükler peşinden uyayım desen.

Gazi gönül ne ham ne de yorulur,
Kara kalkar altın otağ kurulur,
Bulandıkça Sakarya’da durulur,
Orhun’dan Arda’ya sayayım desen.

Hapsetse Vuslatî aslan burcuna,
Bağdaş kurup kalmaz mızrak ucuna,
Al küheylan kanat vurur acuna,
Sevdayı gök mavi boyayım desen.

Osman Öcal