gök kuşağına saldım hüznümü
özlemimi yakmak için
ve bakmak için mutluluğa
en yakından
sonra gezintiye çıkar gibi
çocuk ruhum
çocukluk parkına
sıçrar gibi
veyahut uçar gibi ruhum
takıldım
bulutun kanatlarına
gökkuşağına
ama olmadı
mutlulukla dolacak-tı yüreğim hani
öyle inandırmıştım kendimi
sanki
orada yenecektim
tüm özlemelerimi
sen düştün aklıma anne
bir gölete atılan çakıl taşı gibi
yayıldın tüm benliğime
ben seni
gökkuşağında da özledim anne
Kayıt Tarihi : 13.2.2007 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)