İnsan var olmak için,her tür tohum ekerken
Sonuç alamamışsa,gök kuşağı oluşmaz
Bin bir çeşit bulutun,sancısını çekerken
Ağlamazsa gökyüzü,gök kuşağı oluşmaz
İnsan bir yaren bulup,sevgili seçmemişse
Eğri doğru demeyip,ölçmeyip biçmemişse
Hayat düzlük görmeyip,inişe geçmemişse
Hep yokuş çıkıyorsa,gök kuşağı oluşmaz
Dikeni tat vermeyen,bülbülsüz kalan güle
Cennette bahçe versen,her günü olur çile
Aşktan habersiz olan,sevemeyen gönüle
Akmamışsa göz yaşı,gök kuşağı oluşmaz
Aşk deryası gönlümde,var olanı görmezsen
Gönülden uzattığım,gülü alıp dermezsen
Gönül,sözüm gönlüne,gönlünde yer vermezsen
Yalnız olan gönülde,gök kuşağı oluşmaz
Karaer şahin olup,yükselsende semaya
Neye yarar kalmazsa,vaktin hamd-ü-senaya
Bırak herkes ulaşsın,hem güneşe hem aya
Sen kendini bilmezsen,gök kuşağı oluşmaz
Kayıt Tarihi : 16.8.2006 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir arkadaşımın gözler ıslanmadıkça gönüllerde gök kuşağı oluşmaz sözünden esinlenerek yazdım
ve en çok bu şiiriniz ilgimi çekti. elelrinize kaleminze sağlık.
İnsan bir yaren bulup,sevgili seçmemişse
Eğri doğru demeyip,ölçmeyip biçmemişse
Hayat düzlük görmeyip,inişe geçmemişse
Hep yokuş çıkıyorsa,gök kuşağı oluşmaz
mısralar çok güzel yerlerine oturmuş.
TÜM YORUMLAR (3)