KOMUTAN'A -SALİH MİRZABEYOĞLU'NA -
GÖK KÜRSÜSÜ
Göz, bekçisiymiş kalbin mirim;
Dil, sultanı
Kanatları eller gök kürsüsünün
Ayaklar, hengamesi ayrılığın.
Gelişlerin ve gidişlerin bilirim
Ve dahi göçüşlerin anlamı sende
Seninle göğerişleri güzeldi kelamın
Hem sen ki süsüsün
Hak için atan nabzın.
Sende açılır gül perdesi
O yüzden olsa gerek mirim,
Avenesi, ruhum yolunun.
Heveslerse avaresi,
Divane bir uçurumun.
Düşesi gelse yâr yâr
Dilde uçmağın teranesi...
Hem sen ki
Zindanların suskunluğundan yükselen bir dev
Büyüdükçe büyüyen komutan.
Dudaklarda binlerce riyakar söylev;
Aldırmaz, ahdini büyütür komutan.
İz birakır ardından çağa;
Büker zaman boynunu onurla, itaatkâr
Çağrı bu kez toprağa
Feriştah kanadında bir ev:
Götür beni de gittiğin o konağa.
Nefis denen cendereden
Etmeli gayrı firar.
Sen ey timsali, bir inançkar duruşun
İbrahim ateşine gözüpek kendini adayan
Köz, muştusudur o yüce saltanatın
Sen Bilal'i, bu islahsız zamanın.
Ah nasıl da güzel zulme isyan duruşun.
Selam olsun gittiğin eşsiz yere an be an
Ey hayatı da ölümü de asil komutan!
YUSUF GÖKBAKAN
Kayıt Tarihi : 14.5.2018 10:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Feriştah kanadında bir ev:
Götür beni de gittiğin o konağa.
Nefis denen cendereden
Etmeli gayrı firar.
TÜM YORUMLAR (1)