Gök Kübbem Parmaklığım Şiiri - Ömer Arıkan

Kin kusar parmaklar kin kusar eller
Kin kusar geceler uykularıma
Bir azap işkence oldu seneler
Bir umut veremem kaygılarıma

Sanırım dünyalar biner üstüme
Sanırım gök kübbem parmaklığımdır
Alıştı da gitti bu yaşlı sine
Gözlere mil çeken karanlığıma

Hayat ki bir anlam taşımaz artık
Sükutum prangam oldu dilime
Ruhum yorgun düştü canım azatlık
Pişmanım yaşamı sınadığıma

Gülücükler sahte dost yüzler sahte
Kaf dağında kalmış kadar yalnızım
Bana uzak kaldı minberle rahle
Aldanıpta yandım akrabalığıma

Gemiler fil dişi kule de yüzer
Martılar bülbüller gibi figanda
Aklımı kaybettim rüyamda gezer
Gülüyor geceler ahmaklığıma

Yarınlar umudum,yarınlar yurdum
Silerken gözlerden kanlı yaşımı
Benki hanemdeyken huzurluyudum
Çileyle başlarım yarınlarıma

Ecrime kendimce paha biçemem
Hüküm ağır gelir her dem nefsime
Konuşamaz dilim hırstan delirir
Gıcırdar dişlerim yalnızlığıma

Lügatta halimin tercümesi yok
Beynimde düğüm ki soru yumağı
Bir dehlizde hayat dipsiz bir kuyu
Kayar ayaklarım sanki lağıma

Bilirim ki ömrün son demlerinde
Felaha sarılmak tek çaremizdir
Leh çöker üstüme tenim kabirde
Dayanabilseydim bari...LAV,ıma...