GÖK KUBBEM
umut, esirgeyen ve bağışlayan bir sevgiliydi
günlerden fuar akşamıydı
canım, gözlerin teşekkürlerdi
her ziyaretinden ne çok zaman geçmişti
ne az geçirmiştik oysa zamanı
oradasın biliyorum adım gibi
gök kubbemsin şimdi
unutmadım son öpmelerimi
ve koklamalarımı...
bir kefesindeyim terazinin unutma
diğerine koyabilirsin istediğini
öğretiyordun bir hoca edasıyla
Hasan Hüseyin Beydil
14.05.2020
Kayıt Tarihi : 14.5.2020 18:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!