Gök Kubbede Sevdam Şiiri - Ahmet Atmaca

hep bir yokuş çıkıyorum
ve hep küçülüyorum büyüdükçe yokuşlar
çıkanmı ben kalanmı ben
yoruluyorum,
durduğum yer hep aynı
ama kalmakta sıkmıyor hani
büyümek bana göre değil
gökkubbe sonsuzluğunda kaybetmek var sebebi
sebep uzaklaşmaksa
kaybetmek var sevdayı,
aslında sevda da orda
el açıp bakkınca semaya
aşkı kim ilahi kıldı diye soruyor insan
yada kim en çok sever karşılıksız
biliyoruz ama inat, kan nakli yapıyor
damarlarımızda, düşünmek bir yana
düşünmeyi bile düşünmeyi beceremiyoruz
düşünmekmi istemiyoruz yada
bu benim itirafım
sana sormuyorum bile
vurdukça vurguluyorsun gönlümden
hertürlü işkence var yüreğimde
senden amanet
ve bu sanki aşkı yaradana
yaptığım en büyük ihanet
bedeli sensizlik
çekmek boyun borcum
ne olur bitsin bu yokuş
artık çok yoruldum.