Gök kubbede Devrim Şiiri - Kevser Kılınç

Avuçlarım İbrahim’in ateşiyle tutuştu,
Yetmedi bir serçenin, bir Afgan çocuğun ve bir taşın
Gözyaşları onu söndürmeye.
Sokaklar yenik düştü paydos devrimine,
Ve erler boşaltıldı kışlalardan.
Birkaç silah ve üç beş sahipsiz postal kaldı
Onlardan geriye…
Sonra lepiska saçlı bir kadın,
Kafasını çevirip gök kubbeye
Kurumuş dudaklarından üç beş kelam savurdu.
Ve göğün binlerce yıllık kitli mistik kapısı
Sadece o kelamlarla yerinden savruldu…

Ve sonra belirdi garip bir uğultu,
Havada bir unutuş kokusu,
Havada bir isyan bulutu,
Ve havada, sokaklarda ve cadde boyunca
Ayın, güneşin ve yaldızların bağrında,
Simalarda korku, şakaklarda ter,
Kulaklarda kesik bir haykırış uğultusu…