Gök Kubbe Altında Şiiri - Hayati Bekci

Şu gök kubbe altında sıra sıra dağlarla
İçinde boydan boya uzanan sır vadiler
Alacadan karanlıklar alır beni yanına
Perdeleri bir bir açar yeşeren düşlerime

Bir elim fezada uzanırken göklere
Ayağım batar gider yer altında derinlere
Gücüm yetmiyor sanki taşıdığım yüklere
Kalp ritimsiz şarkı gibi düştü sanki teklere

Figan ile ağlamanın gereği yok boş yere
Hayat artık hatıramda yaşayan bir boş kale
Ben yenilmiş bir pehlivan edasıyla bir kere
Bir yolcuyum son durakta tahta düldül bekleyen

Yakasız bir gömlek ile hadi bana rast gele
Gerçi rastlantı değil ki beni bekleyen çile
Ne yaşadım ne de gördüm sanki dünya bir hayal
Koca dünya bom boş şimdi ne güç kaldı ne mecal