Gök Karanlık Gün Karanlık

GÖK KARANLIK, GÜN KARANLIK GÖNÜL...
Gönül yine beni galeyana getirme etme eyleme.
Sızıyı düşürüp yüreğime sabrımın son demlerini tüketme.
Ömrümü heba ettiğim sevgiliyi aklıma düşürüp daha fazla ezme,
Gözünü seveyim gönül yine hasreti inletip gecelere beni esir etme.

Gönül olmadı işte bak umut yaralı yatıyor içerde.
Kuş konmaz bir dalsın artık kabullen sende.
Kanat takıp tekrar uçmaya yeltensen de,
Gök karanlık, gün karanlık beni yine sevdanın sefilliğine sürgün etme.

Gönül seni silmiş aklından daha ne bekliyorsun?
Sura üflesen de duyulmayacak boğuk sesin anlamıyor musun?
Yüreğini söküp koysan da avuçlarına kum kadar değerin yokmuş görmüyor musun?
Ömür tükendi, hayaller kan kusuyor, beni isyankar etme.
Vazgeç bu sevdadan gönül beni de peşinde daha fazla sürükleme.....