Gök ağlıyor... Şiiri - Zeliha Öztürk

Gök ağlıyor...
Göğüm ağlıyor...
Melekler ağlıyor...
Ben; ben ağlıyorum..
Ve
Gözlerim takılıyor dudağının kenarında ki tebessüme
Kırağı düşmüş duydum ki kır saçlarına..
Tipiye tutulmuş davam...
Tipiye tutulmuş yıllanmış sevdam...
Yangın düşmüş göksuna,
Ateş yüreğime düşmüş meğer...

Ardında kızın var benim yaşımda
Babam! ! ! diyordur şimdi muhakkak
Sen...evladından bir haber
Ben de; babam! ! diyorum bak..
Ve
Gözlerim takılıyor dudağının kenarında ki tebessüme
Dilim dönmüyor öldü demeye
Uçtun....
Kanatlandın...
Ata binmeyi severdin,
Cennet atlarına binesin...

Gök ağlıyor...
Göğüm ağlıyor...
Melekler ağlıyor...
Ben; ben yanıyorum işte...
Şakaklarımdan süzülen her katre,
Üzerine yağan karları anımsatıyor...
İrkiliyorum...
Üşüyorum...
Uçtun...
Kanatlandın.. biliyorum...
Gözün hep göklerdeydi zaten
Oralarda bir yerlerde,
Ak yeleli atlar görüyorum..
Ata binmeyi severdin..
Cennet atlarına binesin..
YERİN DOLMAZ BİLESİNN! ! ! !
ZELİHA ÖZTÜRK

'MUHSİN YAZICIOĞLU ANISINA'