çatlamış topraklar bize hasret
tüm ahali biz duasında
bulutsuz havada bereket ister
gel...
gel biz olalım
dansımıza eşlik eder rüzgâr sesi
salınıp gezelim alemi
...ve veda vakti kararır yüzün
en ateşli ayrılık bizimki
yalpalayışım bundan
gök inler yer dinler sesimizi
bırak salına salına ahmak ıslatayım önce
sonra içsin kana kana çorak toprak
yeşerecek bağ bahçe var
değirmen un öğütmez olmuş
dere kurumuş / ölü balıklar
bırak...
bırak yokluk yoksunluk boşansın...
daha ne kadar taşırsın bu yükü
değip toprağa bereket olayım
korkma ayrılıktan
hiç bulutsuz yağmur gördün mü?
toprak her ısındığında bağrındayım
Kayıt Tarihi : 7.8.2009 17:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O vakittir ki... Umut geçenlerin ardından gider gölge gibi Koparılan papatya yapraklarında kalan Belkide bir sibel damlasında ilk baharın asılışı Yerle gök arasında yalpalayan B.K
en ateşli ayrılık bizimki
yalpalayışım bundan
''en ateşli ayrılık bizimki...''
Sibel;
sözü köz ediyorsun!..
/
TÜM YORUMLAR (3)