Göher Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

göher

toprak kanıma susamıştır neylersin
vucudu kadehimde şarabım sadece toprağa yetecek kadar kaldı, azaldı..
aşk deryasından çekildi kalbim yelkeni
çok incittim aşk suyunu
çok kırıldım dalga dalga
kalbimin sazıydı aşk akort tutmaz sızı oldu bozuldu
oyse senin genç bedeninde yeşilce yaprağa durduydum
kederin doğum günü gibi sararttın hazanım sayende
gariban gözyaşlarım ne yapmış gör
gül yanaklarımın üstü başı perişan, goncası sarı yaz
gövdemin başkenti kalbim yıkık ören yeri harebe, baykuş tüneği
kapaklanmış hazinesinin üstüne kabuklanmış, incisine
yüzü gözü keder tozu
nazla beslenen o gül nerde
göherimsin görsende görmesen de
her bir halimin sebebisin yaşarken öldürsen de hazem