Göğün Tam Ortasın Da Şiiri - Saliha Kaşkır

Göğün Tam Ortasın Da
Tüm duygularım ayaktaydı
Ayaktaydım,sabahın altısı`ydı
Dünya`nın eksenindeydim,göğün ortasın da

Çevrilmişti dört bir yandan deniz`lerim
Sokaklarıma girilemiyordu,kalabalıktan
Dağ yollarım kapanmıştı kardan

Bahçemde bağ bozumu vardı
Asma dallarım eğilmişti,soğuktan

Oradaydım,göğün tam ortasın da
Gitti geldi hatıraların atları şahlanarak
Atlılar dağ yolların da,mahsur kaldı

Düştü gölgesi,geçmişimin
İçimde ki çocuğun,pencerede ki yüzüne
Hüzünlü gözleriyle baktı çocuk
Bozguna uğramış,kadına

O bozgunun içinde,bağırdım sana
Kulelerden sesim yankılandı
Karlı dağlarına çarpıp geri geldi
Fakat bulamadı seni
Belkide duymak istemedi

Anladım başlamıştım unutulmaya
Sürgünümden ve köleliğimden,azat olmuştun
Uzaktı bana ağzının kıvrımları
Çılgınlığın durulmuştu,unutulmuştum
Gökleri karartmıştın,köprüler yıkılmıştı

Denizlerimizde dalga olmayacaktı
Kayalara vurmıyacaktık artık
Şarkılar sürülecekti,bu topraklardan
Yalnızdık,ayrılmıştık,unutulmuştuk

Öyle bağırmıştım sana tam burdan,dünyanın ortasından
Geçip çevrili denizleri,kuşatılmış sokakları
Soğuk ayaz kokan sabahları
Geçit vermeyen dağların ardından
Öyle bağırmıştım sana,yüreğimin tam ortasından

Yedi tepeler,nice şehirler geçti
Döndü rüzgar güllerin de sesim
Yeni aşklar,yeni fidanlar yeşerdi

Ben ayaktaydım,değişmişti sanki gökyüzü
Güneşi gördüm,dolaşmıştı karlı dağlarımda
Yaktı sönük,ateşlerini odalarımın
Demek dedikleri doğruydu
Demek gecelerden sonra,günde doğuyordu