Göğün Kara Boyacısı Şiiri - Ömer Gümeli

Upuzun keder bahçesinden akardı elem
Vatan soğuk
ev dam buzdan
Üşüyene kefen bile sığmazmış
Issız tepedeki güneşsiz çeşmesini anlatırdı
hiç duyulmayandı
Gece gündüz gibi olur mu?
Değil öyle değil
Yol başına dönecek gücüm yok
Bana eziyet bile iyi gelir diyebilirim
buna kim inanır
inanmalı
Hem ruhtum hem bedeni
Varsın olsun
Azıcık aydınlık göstermişlerdi
Rüya mıydı yoksa
olabilir olsun
Geçer gitmeze
Zaten geçsin bile dememişim kanayana
Diklenmek yara boyu
Gelmeyeceğe umut beslemek için
Hep yalvarmanın çelimsizliği dilenciliktendi
Öğretildiydi ana
Sen erken gittin ben kaldım
Baksana etimin suyunu bile geçtim ölmedim
Az ötesi daha kötüydü
Denizim çekildiyse kederimden
Gelmesin bu yol benimse
Canımsa canım işte ortada
Kendimi istememişim cancağızım
Sen? ne ki
Bak mavi yandı
Maviyi yaktılar
Dışındaydın
İçindeyim yangının
Giderek kayıtsızlaştığım engerek tarlasına
Ortasında
Kemiksiz
Cılızda
Et dökülmüştü kandan paramparça et döküldü
Ana kaydımı kuydumu bir sen bildiydin
sen gittin
Uğruna ölürdüm dediği ne varsa
hani yitirdiydi ya
Önemliye saydığım biçimi
Neler neler derd edinmişti
Dert denilene inanmamak lazımmış
İnanan yanlarımı
İnanan yanlarını
Kemiği geçtim iliğimden bile koparıp
Yarım asırdır
Hayat böyleymiş ha
Eksilenlerin yerini doldurma telaşı dahi gittiydi
Dinginlik böyle birşey değil
Bu nedir
Ne'ydi ana?
Leşe üşüşen akbabayı aydınlık sandıydım
Gittiydi
Sen de gittin
Sen gittin kaydım kuydum bitti
Bittim gitti ölmedim gitti ana
Sonra olur olmaz
Göğe bakıp bakıp vurdum başımı
Başımı kaç kere kopardım
Kaç kere kudurdum unuttum
Gülerim simsiyaha geçmem geceyide
Hatırlarım
mavi yanmıştı
maviyi yaktılar
Bu nasıl imtihandı
İmtihan mıdır diye
Tanrım neden?
Bölündüğüm onca gecelerin hesabı yok mu
Beynimi kemirdiğim günleri
Asiye çıkmış hâlimi alıp
dururdum divâna
Tanrııım!
Bağıra çığıra tanrım denir mi durmadan
Al beni
eşitlesene
Dedim bu dua
İnan buna bu dua ben inandım
Duyan olmazdı duyan olmadı duyan yok
Tanrım yoksa sen de ben gibi yokmusun?
Ondan mı ölmüyorsun..
Eski zamanlardan bugüne
Kemik
Etim deşilmiş ilikten öte kemik
Taa kemikten salmışım kendimi
Kan akmış bir kere
İman tahtam çatladı çatlayacak yeri
Gönül telim akoru
Ha bozlak ha caz veya yakılmışım ağıt diye
Kayıtsızlığım ciğerime demlenir
Kazıyanlar kazıdı kemiren somurdu
Göğü bile kararttıysam ana
Gayrı eşeleyemem Tanrıyı
Korkudan kimse davranmadı
Tanrı kör görmedi
Aldım közümüde
Mavi yandı
Ben yaktım gündüzü... / Marmaris Güncesi