Göğün İpine Diziliyorum

Kaç cümle ettin de bende
Yetmedi sana kelimelerim
Cümle alem yazmış okumuş oysa
Hiçbiri de seni anlatamamış.

Her nesne bir harf ediyor
Bilinmedik kelimeler topluyorum
Sudan, topraktan ve candan
Göğün ipine dizile dizile.

Ağrılarımdan mürekkep sızıyor
Ve ben ayın ışığına
Bir ifade daha kazıdım senden
Tamamlanacak bu resim.

Yeşil ağlıyorum biliyor musun
Üstündeki her çimen ezildiğinde
Ceplerimde siyah tebessümler
Bitmek bilmiyor bu hüzün.

Ayın tuvalindeki resmine
Kanadımın bir değse de diğeri kırık
Yüreğim kan ter içinde
Tamamlıyorum yüzünü; bana gülümse.