Adımla adının uyağını bozduğunda,
Evine ağlayan anneler, yolcularını uğurladı.
Çatılarda tabutlar dolusu güvercin ölüsü...
Gider ayak çantama tıkıştırdığın kavurmayı yemedim anne;
Ezberini yitiren o güvercine sakladım, göğsü yıldız kozası.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ezberini yitiren güvercinin, ölümedir yabancı balkonlarda taklası...
var olmakla ölümün arasındaki arayış, insanca duruş diyalektiği şiir olmuş, şiir aforizma, ben de şiir okudum, şiir oldum!
teşekkürler şair!
okumaya doyamadım hocam.harika yürek,harika dizeler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta