Adımla adının uyağını bozduğunda,
Evine ağlayan anneler, yolcularını uğurladı.
Çatılarda tabutlar dolusu güvercin ölüsü...
Gider ayak çantama tıkıştırdığın kavurmayı yemedim anne;
Ezberini yitiren o güvercine sakladım, göğsü yıldız kozası.
O güvercin, kendi balkonunda atsın taklasını anne, söyle.
Ezberini yitiren güvercinin, ölümedir yabancı balkonlarda taklası.
Kayıt Tarihi : 8.5.2006 20:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
var olmakla ölümün arasındaki arayış, insanca duruş diyalektiği şiir olmuş, şiir aforizma, ben de şiir okudum, şiir oldum!
teşekkürler şair!
TÜM YORUMLAR (2)