Gogol Şiiri - İsmail Aksoy

Bir kurt sürüsü misali lime lime olmuş ceketi.
Yüzü bir mermer kıymığı.
Küçük görmeler ve hatalarla esen bir koruda
oturur mektuplarının çevresinde,
evet uçuşur yürek bir kağıt gibi konuk sevmez geçitler arasında.

Şimdi gün batımı bir tilki misali sokulur bu ülkenin üstüne,
tutuşturur çimeni bir ânda.
Boynuzlarla ve toynaklarla doludur uzay, ve altında kayar
gölge gibi faytonu babamın aydınlık avluları arasında.

Yok oluşla aynı enlemdedir Petersburg
(gördün o güzeli o çarpık kulede)
ve buz tutmuş mahallelerin etrafında süzülür hâlâ bir denizanası misali
paltosunun içindeki o zavallı.

Ve burada, oruçla sarmalanmış, daha önce kahkaha sürüsüyle çevrelenmiş o kişi,
fakat haylidir çekip gitmiş onlar kendi beldelerine ağaç sınırı üstünden.

Yalpalayan masaları insanların.
Bak dışarı, nasıl da katıca yakıyor ruhlardan bir samanyolunu karanlık.
Öyleyse atla ateşten arabana ve terk et bu diyarı!