Gogo ' Ya Şiiri - Erol Karaoğlu

selam gogo,
düş bahçemden çıkarmadan hatırladıgım için selam sana...
selam gogo,
nerelerdesin...
ıslaktır istanbul şimdi...
yagmurda üşütür bilirim seni...
aslında seversin ıslanmayı ama biri olmalı yanında ben olmayım mesela..
ve gereklililkler sıkar seni çok sıkar hemde...

sıkılma gogo,
bunun içindir zaten gecenin karanlıgında yapayalnız yürümelerin..
ve bilirim bundandır deniz kokusunu içine bin nefes gibi çekişin.

hatırla gogo,
bir kuş misali uçamak istediğin günleri hatırla
ve ağladıgın o uzun geceyi unutma
bir güvercin gibi ürkek ve nemli gözlerinde yaslandıgın omzumu hatırla...

susma gogo,
herzaman istanbul gibi şen şakrak olmazdın bilirim ama şimdi susma gogo,
susman kötüdür bilirim...

korkma gogo,
sırılsıklam olmuş saçlarının ardında saklanan ne varsa çıkar dök önüme,
tüm prüzsüzlüğü ile kurut yıllarını ve saçların için al havlumu...
ağlama gogo,
gerek yok gözyaşlarına gerek yok düş yaşlarına...
gitmekse giden bulunur gogo; sen gitme...
ne istanbul ne ben yapamayız gogo..
gitme...
peki! ! ...
git o zaman gogo..
umarım ısldarsın hep...
bir sokak lambası gibi aydınlattıgın için içimi
iyiki girmişsin hayatıma..
diyebilirim şimdi...
hoşçakal gogo...