Göğercinler Vurulur Öldürülemez

İlki değil ki,
Sonuncusu olsun,
Ve son da olmayacak avlanması ak güvercinlerin...

Galata'dan haber yayıldı,
Ak güvercin vurulmuştu,
Eminönü'nde güvercinler uçuştu...

Istrancaların ormanında,
Odunla ezilerek kafası,
Yayıldı kara haber kuzeyden güneye,
Vurulmuş ak güvercinin biri,
Yanı başına düşmüş kırık gözlükleri,
Ne son, ne de ilkti....

Ankara'nın zemheri ayazında,
Delercesine kar beyazında,
Kızıl güller serpilmişcesine,
Gül yapraklarına bezenmişcesine,
Kanadının telekleri,
Rüzgara sürüklenirken tüyleri,
Paramparça gördüm ak güvercinleri,

Diyarıbekir surlarında avlanarak,
Gün ortasında gürledi kanatlanarak,
Havalanamadan daha o pir'i pak,
Şahin pençesini yedi güvercinim ak mı ak...

Eyüp Sultan meydanında,
Konarken spor sahasının yeşil çimenlerine,
Kırıldı kanatları,
Bağlandı ayakları,
Eyüpte zulüm çetindi,
Direndi güvercinim nafile metin'di,
Güvercinleri böyle katletti,
Ne sonuncusu ne de ilkti.....

Ve ne güvercinler uçmaktan usanacak,
Ne şahin'ler kana doyacak,
Ve ne de besleyen şeyhler bitecek...

Dünyayı güvercinler saracak,
Şahinlerin de gelmez sonu,
Onlarda Güvercinlerden barışı isteyecek,
Yarınlarda adı dahi anılmayacak,
Ama güvercinler üreyecek,
Gökyüzünün mavilikleri,
Uçuşan beyaz güvercinlerle dolacak...