Hazandaki deli rüzgar
İnadından vazgeçmiş sanki
Ilık… ılık esiyor
Saçlarımla barışmış olmalı ki
Yanaklarımı bile okşuyor
Kışın dallarına küsen erik ağacı
Şimdi yapraklarıyla konuşuyor
Kardan adamlarını unutan çocuklar
Uzun eşek oynuyor
Kovanlarından fırlayan arılar
Çiçekten, çiçeğe koşuşuyor
İnsanların yaşam sevinçleri,
Yüzlerinden okunuyor
Şimdi güneş daha parlak
Şimdi bulutlar daha beyaz
Şimdi deniz daha durgun
Belli ki köyüme ilkbahar gelmiş
Karamsarlıklar atılmış ırmaklara
Gönüllerde yeni umutlar oluşuyor
Ben de
Çıkarıyorum yüreğimden asi ruhumu
Yüklüyorum, güvercinin kanatlarına
Göğe yükseliyorum.
Nefes... nefese
Kayıt Tarihi : 26.4.2009 17:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Osman Avcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/04/26/goge-yukseliyorum.jpg)
Çıkarıyorum yüreğimden asi ruhumu
Yüklüyorum, güvercinin kanatlarına
Göğe yükseliyorum.
Nefes... nefese
çok güzel bir şiir olmuş kutluyorum
Şiirinizi ve kaleminizi gönülden kutluyorum,
Saygım ve sevgimle efemdim,
Ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (78)