Göğe Uzanırken Sırtıma Saplanan Ölüm Şii ...

Urlarımı tepeleyip göğe uzanıyorum.

Ünsiyetim sol uzuvun da kızguranın.
Zihnime çamurlu ayakkabılarıyla uğrayan tanı.
Kirli, serin rüzgarlarla dalgalanıp perdelere ovunan anksiyetem.
Bulutların damarlarını kestiği topraktaki demir kokusunun bir cinayete dokunduğu saatler. Ey var edip VAR ı kendilerinde saklayanlar.
Çıksın ortaya diyen herkesi hınca hınç bir meraka bırakan,