Urlarımı tepeleyip göğe uzanıyorum.
Ünsiyetim sol uzuvun da kızguranın.
Zihnime çamurlu ayakkabılarıyla uğrayan tanı.
Kirli, serin rüzgarlarla dalgalanıp perdelere ovunan anksiyetem.
Bulutların damarlarını kestiği topraktaki demir kokusunun bir cinayete dokunduğu saatler. Ey var edip VAR ı kendilerinde saklayanlar.
Çıksın ortaya diyen herkesi hınca hınç bir meraka bırakan,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
