İnsan bazen kendini o kadar çok sorguluyor ki sonrasında ''ulan nasıl bi hayat yaşıyorum ben? '' sorusuyla karşı karşıya kalıyor. Soru biraz zor. Aslında soru kolay ama cevabı zor. Birine sarılmak istiyorsun ya da aradığın numarada ki telefonun ucunda duyduğun sese sarılmak istiyorsun ama kapılar bir-bir yüzüne kapanıyor. Sonra '' ulan ne çok yalnızım'' diyosun.Yakısıyosun bi sigara ve düşünmeye başlıyorsun.
-Kim için yaşıyorum? Kendim için mi? Kendime ne faydam olacak? Herşeyiyle sahte bi hayatı kendim için nereye kadar yaşayabilirim? Yalnızım işte. Kim var yanımda? Kimin omzunda gözyaşım? Hiç kimsenin! Kafam güzel ama yaşadığım bu hayat kafam kadar etmiyor. E napalım o zaman? Göğe mi bakalım? -
Du bakalım.. Bu düşünceleri atlatırsak göğe de bakarız duruma göre toprağa da.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta