Godot'un Şarkısı Şiiri - Hakan Unutmaz

Bir basamak daha çıkacakken tam da
En sevdiğin şarkının
Gereksiz introsu
Dilaltında kuru karanfiller
Ve geçmeyen saf ağız kokusu

Toplasaydın tek bir bavula sığabilecek
Küf suratlı dikenli tellerden
Bir demet gönder her akşamüstü
Siyah bir kan tadı dudağımda
Sokağımda mart kedimin gürültüsü

Demirden yaratılmış şehri aşarken
Güvercin yürekli buğday adamların
Gazetecilerin
Çiçekçilerin
Falcı kadının sakat çocuklarının
Duymayan deniz
Susmayan martı
Duvarlara çizilmiş at resimleri ardı
Sarmaşıktan doğmuş gibi
Bir pencerenin önünde seni
Sinema çıkışında
Ya da vapurda özlemek
Yaşlıların elinde naylon uçurtma
Dillerinde kaybolan ölmüş sevgili

Soba üstü yanık portakal kabukları
Suyun beyaz hali
Bardakta beta balıkları
Her şarkının sonu vardır ve
Her şarkı
Her şehirde
Hem özellikle her şehirde
Kıpırdayamaz
Yosun tutar
Duvar kilimi geyikleri gibi
Bazen susar
Soluk alamaz

İnmek kolay merdiven yüzü
Geç orgazmın outrosu
Bulutlar yağmurun sesi
Godot gelemez
Yolları kar