Göçüyorum Ağlama Şiiri - Fahri Bulut

GÖÇÜYORUM AĞLAMA
Yükledim az varımı, geceden yola çıktım,
Gece kondum toraktan, dinamit koyup yıktım,
Sana dargın değilim, yalan dolandan bıktım,
Ağlama dudu dillim, göçüyorum ağlama.

Dost dediğimde bile, kalmadı dosta vefa,
Gam sırtımda dağ oldu, taşınmaz oldu cefa,
Ne sözünde duran var, ne aşka kaldı vefa,
Ağlama ahu gözlüm, göçüyorum ağlama.

Bazen ilaçtır kaçış, yalnızlık derde deva,
İnsanlardan ırakta, dinlenmek ister kafa,
Bir daha vurgularım, kalmadı sevgi vefa,
Ağlama melek yüzlüm, göçüyorum ağlama.

Göç ölümün bir adı, bir adı don değişmek,
Heba oldu hep heba, çektiğim onca emek.
Rızaoğlu'na, ölüm özü ile özlenmek.
Ağlama hilal kaşlım, göçüyorum ağlama.
Sana allar yakışan, karaları bağlama.
19 KASIM 2008
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU
Bir kez daha yazma gereği duydum;
O yıllar mahlasımı Rızaoğlu yazıyordum.
Antolojide bir Rızaoğlu daha görende Rızazade olarak değiştirdim.