Göçüp gitmem an meseliydi

Ansızın söyleniyorduk
Birazda küfrediyorduk
Ekmek derdindeyken hayata
Yapamadığımız ıvır zıvıra
Sen birden çıkıverdin
Civciv nerelerdeydin
Atışmanın ne kadarını duymuştun da
İtfaiye gibi geldin hemen
Geçmişi yaralı bir hikayenin
Ölümcül derece tehlikeli kahramanıydım
Erken bir itirafın cesaretsiz tarafında
Korkumdu kırmak
En çok yerinden kıran olmak değildi
Sonunda çatlattım hayatı
Tam orta yerinden
Ortası değilse bile
Ancak topu topuna
İki parçalık hayat kalmıştı geride
Birisi büyük parçasını alıp gitmişti
Uzak denizlere ya da
Uzaktan daha tuzak gönüllere

Ekmek derdinde dönerken dünya
Çıkamazsan bir çarktan
İşlenip durursun
Pırıldar vurursun alta kalanları
Ben işledim ama hiç vurmadım
Geride kalanlara
Bir yalan uydurdum kendimce
İnanmak istedikçe gittim yollarda

İki akçe bir kuruş içinde
Kısmet miydi bu denkleşme
Birisi çekip götürüyordu içimi
Gelecektekileri
Çoktan batan geminin kaptanı gibi
Sahiplenmiştim yok olmayı
Sadece tutan uzatmalardı
Dönemi dolmadan bu hesap
Mutlaka kesilmeliydi

Utangaç bir bakış mıydı
Yoksa ezerek miydi
Karşılaştırmalı mutlak gerçekliklerin
İnce sızılı pişmanlıklarıydı belki
Gözün kaldı
Gözüm kaldı
İçim kaldı
Gelecek kaldı
İçim yandı
Söndürecek bulut
Çoktan başka diyarlara
Umut olup yağmıştı hayat
Haksızlıktı bu
İçim yine gerilerde kalmıştı
Bu ne eriten kaybedişti
Mevsim parçalayan
Ömür öğüten
Kimse kızgın değildim
Kırgındım belki
Yutturulmak istenen
Gerçek bu haplarına

Hayalde yaşasaydım
Deli olarak anılacaktım
Şimdi anılmaya değer
Terazileme işler harici
Ne bir adım
Ne bir sanım var
Her şeyden sıkıldım bu kırılganlıkta
Kıvrımlarda bıraktığım yüz izleri
Hiç birisi birbirini tutmuyor oysa
Kavganın gürültünün ortasında
Ölsek de kurtulsak resimleri yapan benim
Şahitlerim olmasa
Göçüp gitmem an meseliydi
Yaratana hesap vermesi olmasa
Çoktan giderdim
Galiba gidilecek yollarım vardı
Çekilecekte acılarım
Belki de sonunda
Bir arpalık mutluluğum