Gocuntu Şiiri - Refik Şenol Çetin

Şimdi ses yok evlerde
Karanlık esir almış bahçeleri
Havlamıyor köpekler bile
Bırak insanları

Oysa yıldızlar ve dolunay olmalıydı içimizde
Dilimizde gamlı bir aşk şarkısı
Gözlerimizde ezberden bir hüznün göz yaşları

Yazık
Çekip gidiyorsun yine
Sadece yanağımdan öpüyorsun
Etraf kalabalık diye
Terminalde

Soğuk sanırım yol
Ben pek hissetmiyorum oysa
Arabalar bana aldırmıyor
Ben arabalara

Geçip gidiyoruz yollardan
Aldırmadan
Alınmadan

Sevdası olan gocunur
Ayrılıklara

Geçip gidiyoruz
Sus pus bir şehirde
Saklanıyoruz geceleri

Geceler
Yani yılmaz Erdoğan’ın
O
Ahmet Haşim kafiyeleri
Ağlamak ayıp ya susuyorum sadece
Gözlerimde titrek sokak lambaları
Yanaklarımda süzülen ışıklar
Geçip gidiyoruz
Geride yalnız yollar kalıyor sabahları
Ve şair uykuya yenik düşüyor
Gözlerinde ezberden bir hüznün göz yaşları
Çünkü onar sevdası olsa da
Ayrılıklara gücenmeyen bir devrin çocukları

Şimdi ses yok evlerde
Karanlık esir almış bahçeleri
Havlamıyor köpekler bile
Bırakın insanları