Göçük Altında Ruhum Şiiri - Kadir Ünlü

GÖÇÜK ALTUNDA RUHUM
Nefes alamıyorum...
Utanıyorum;yemeye,acı geliyor su...
Çay kahve bile içmeye utanıyorum ..!
Göçük Altun’da,altı şubattan bu yana benim de ruhum..!
Utanıyorum sıcak odalara girerken,
Göçük altında canlar nefes alamazken.
Üstümde hissediyorum binlerce kanlı gözü,
toz toprak içinde..!
Uyumaya utanıyorum girip sıcak yatağa.
Diken oluyor yastığım yorganım,
Kıvranıyorum uykusuz gecelerde,
Sabahlara dek.
Varmıyor elim siyah beyaz tuşlara dokunmaya,
müzik odamda,
Dün dokundum altı şubattan bu yana,ilk defa...
Bir beste yaptım...
“Ölüm yağdı,Hatay’a,Diyarbakır’a,
Gene Canım Maraş’a “diyerek,
Ağlaya ağlaya...
Ağlayacağım,daha çok ağlarım.
Çok can var daha göçükler altında
Huzurla nefes alamam.
İçemem acı suyumu,demli çayımı
Huzurla uyuyamam,
Göçü altında ki son can kurtulmadan.
Mahpusta,işkencede,zincirde,hatta dar’da ruhum
Huzurla uyuyamam.