Göçük Şiiri - Zafer Özcan

göçük altında en büyük sıkıntı
nefes darlığı mıdır... değil
karanlık mıdır... hiç değil
göçük altında
elimi ısıtan yoktur
insan bu hissi ararmış meğer

ölüm: tek korku
gerisi onun balmumu maskeleri
düştükleri yerde iz dahi arama!

göçük altında
kasvet ve hüzün
kadim bir süsüdür hafızanın
hep payımıza düşenler mi vardır
göçük altında da
arafı öğrenebilmek
arada kalmaya boyun bükebilmek
sor ona:eyy yıkıntı
'her daim yaşadığımız bir göçük vardır
her daim atlatamıyacağımız mutlak bir göçük değil mi '
öyleyse, el çizgilerim gözyaşlarımla okunuyor
kendi şifrem
kendi göçüğümde çözülüyor