Göçük Şiiri - Adem Ulutaş

Çekerim sanırdım her türlü derdi
Bugün bana figan düştü zar düştü
Az ötede çocuklarım can verdi
Kuzum dedi peşlerine yar düştü

Yavrularım baba diye ağladı
Çığlıkları ciğerimi dağladı
Çaresizlik kollarımı bağladı
Yüreğime alev alev har düştü

Babanız burada korkmayın dedim
Karanlıkta ayak sesi dinledim
Yardım diye feryat ettim inledim
Üstümüze soğuk beton kar düştü

Allah hiçbir kulu koymasın darda
Göçükler altında soğukta karda
Tomurcuk güllerim soldu art arda
İlk bahar beklerken sonbahar düştü

Yaşayana bitmez gam ile keder
Hasretlik insanı perişan eder
Çocuklar ölünce cennete gider
Adem'e kış size ilkbahar düştü