Göcüg Bir Sonbahar Şiiri - Ramazan Süt

Şurda sahnelendi o eski sevdalar
Kuş tüyünü bıraktı ağaç yapraklarını
Gök bulutlarını değiştirdi kül rengi
Muazzam bir şölene hazırlanıyor
Baştan başa tüm şehir

Dağılmış bir bulut tenhasıyım
Çakılır her an yalnızlığım kaldırımlara
Kızlar yan yürür sokakta içim eksiği
Yere düşürülmüş silik bir resim

Bu şehrin bulutları en kesik çizilmiştir camlara
İşte Beyoğlu'nuz işte Beşiktaş'ınız işte Beykoz'unuz
O an aklımda hayalin geçer
Limanda unutulmuş bir vapur ıslığı

En çetrefil aşklar içimi irdeliyor
Acayip bir telaş almış rüzgarı
Kuşlar bir tuhaf uçuyor havada
Sokaklar zehrini içime akıtıyor

Elinde gülü düşüyor bir genç kızın
Çığlık çığlığa bir çocuk ağlıyor
Gözyaşını tutamıyor yaşlı bir anne
Bağrımı fişek gibi deliyor sözcükler

İçimde arşınlıyor şehrin bir yanı
Avuntusuna çekilmiş şehrin öbür yanı
Bir uçtan tutuşmuş bir uca
Bulutlar yanıyor anam bulutlar
Batık bir mezar gibi içlenirim

Elektrikler kesik
Sıfır dereceden üşüyorum
Müthiş korkunç karanlıkta yalnızlık
Karıncalar devleşiyor üstüme karıncalar
Işıklar bir türlü yanmıyor

Düşmüş bir çöpün gölgesine
Kırlangıçlar ah kırlangıçlar
Zamanın yetik devresinde
Evcilleşen hüznüm evcilleşen
Gecesiyle gündüzüyle yenilerken yüzün

Sokaklar vurgun dizlerim yorgun
Bir türlü tutmuyor adresim kimliğimi
Yanlış bir yaşamak mı yanlış bir şehirde
Yanlış bir sevmek mi yanlış bir mevsimde
Gün yüzü ağrıyor yüzümde
Kenar mahalleden geçemiyorum

Uzaktan açılır kapılar uzaktan
Hiçbir yaşamak bu kadar tehlikeli değil
En çirkin yalnızlığımla boynuzlanıyorum
Göçüg bir sonbahar yaşıyor İstanbul şehri
Sonbahar içimi irdeliyor en gerilimli aşklarla
Uzaktan kapanır kapılar uzaktan
Sonbahar'1990 - Beykoz.