ters örülmüş ağ
kalabalığına uy
kımıltısı yok
gül sessizliğinde us
bulutlarda nem
yüreğinde hüzün dem
özünde önem
seherin sabahın pus
yele yalandı
mutluluğa geç kaldı
güzüne avaz
yaza çiçeğini kus
uzadıkça ses
karanlığı çağırır
dağ kıyısında
kışa kalmışım mahpus
çığırışında ki
kırlangıçları da duy
göçü giderken
bir kerecik olsun sus
010111istanbulgülce
Ozan EfeKayıt Tarihi : 28.2.2011 20:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!